Lífvera sem flutt er í ný heimkynni til ræktunar eða annarra nota en breiðist út og veldur tjóni á náttúru sem fyrir er kallast ágeng tegund.
Víða um land hefur skógarkerfill dreift sér of mikið. Hann er hávaxinn og frekur á plássið. Margar plöntur fá ekki þrifist í návist hans. Í Fljótum er ástandið sérstaklega slæmt og hefur Náttúrustofa Norðlands vestra undirbúið aðgerðir til að sporna við skógarkerfli þar.
Alaskalúpína hefur verið notuð í landgræðslu víða. Þetta er dugleg planta sem nær þrifist við erfiðar aðstæður. En hún breiðir líka úr sér þar sem fyrir er fjölbreyttur villtur gróður sem lætur undan í samkeppninni. Mjög erfitt hefur reynst að hafa nokkrar hömlur á alaskalúpínu og víða hafa myndast miklar og einsleitar lúpínubreiður. Talið er að lúpína eigi eftir að breiðast mjög um mólendissvæði á Norðurlandi. (Hvað er mólendi?)
Í Skagafirði er minkur eins og víðast annars staðar á landinu. Minkur var fluttur til landsins til þess að rækta á loðdýrabúum á fjórða áratugnum. Einhver dýr sluppu út og minkur náði fljótlega fótfestu í íslenskri náttúru. Hann fékk nóg að éta og átti enga óvini fyrr en maðurinn tók að veiða hann.
Lesa meira um ágengar tegundir:
Sólrún Harðardóttir. 2012. Líf á landi. Námsgagnastofnun.