Skriður

Skriða féll í Móafellshyrnu í september 2012 (ÞS).

Orðið skriða getur bæði vísað til hlíðar þar sem mikið er um laust grjót, eða þess þegar allmikill jarðvegur, aur eða grjót hrynur niður hlíð.

Eftirfarandi getur komið af stað skriðu:

  • frost eða hitabreytingar sem losa um grjótið
  • klaki neðanjarðar eða þétt berglög sem mynda eins konar rennibraut
  • steypiregn sem gerir jarðveginn þungan og vatnsósa
  • flóð í giljum sem hrífur með sér jarðefni
  • jarðskjálftar
  • þyngdaraflið.

Við lok jökulskeiðsins stóðu eftir fjöll og dalir með bröttum hlíðum sem jökullinn studdi ekki lengur við. Víða má sjá skriður og urðarbingi sem fallið hafa eða sigið fram eftir að jökullinn hvarf.

Skriðuföll í Skagafirði eru nokkuð algeng. Flestar falla skriðurnar úr giljum og skorningum fjalla. Í Almenningum í Fljótum er áberandi hreyfing á jarðlögunum. Þau virðast síga hægt en stöðugt en þar eru einnig merki stórra skriðufalla sem kallast berghlaup. Við veginn sem liggur um Almenninga eru ýmsar varnir gegn grjóthruni og vísindamenn fylgjast náið með.

Af skriðuföllum 

Lesið: 

>>> MERKI ÍSALDARJÖKULSINS >>>